De Europese Commissie heeft een voorstel gedaan voor een nieuwe Richtlijn voor de reductie van bepaalde soorten kunststoffen. Koepelorganisatie EuPC van de Europese kunststofverwerkers geeft meteen flink commentaar.

De koepelorganisatie zegt te betreuren dat de Europese Commissie een voorstel voor een Richtlijn heeft gedaan met als doel de verkleining van de impact die bepaalde plastic producten hebben op het milieu. Het gaat met name om de plastic producten voor eenmalig gebruik (single-use) en visuitrustingen.  Het voorstel is, zo vindt de EuPC, een ‘symbolische aanval' op een categorie van producten die slecht gedefinieerd is. Het voorstel zal leiden tot verwarring bij eindgebruikers en tot fragmentatie van de markt voor single-use producten. Het voorstel bevat een misleidende definitie van single-use products die ook niet overeenkomt met industriële classificatie.

Bags Directive

Op de eerste plaats is de Commissie van mening dat een Richtlijn het meest geschikte wettige instrument is om te voorkomen dat er een gefragmenteerd juridisch landschap ontstaat terwijl de huidige implementatie van de Richtlijn voor plastic draagtassen het tegenovergestelde laat zien. Bijna elke EU-lidstaat heeft deze ‘Bags Directive' naar eigen inzicht geïmplementeerd, wat leidt tot een toename van regels en eisen voor labeling, constateert de EuPC.
Voorts kloppen de voorgestelde oplossingen niet met de bestaande motivering van de Plastics Strategy en met de vrijwillige commitments die door de industrie naar voren zijn gebracht en die ook gewoon door de Commissie worden gesteund. ‘Aan de ene kant roept de Commissie om levenscyclusanalyses (lca's) om werkelijk tegemoet te komen de beste milieutechnische opties. Aan de andere kant beperkt of verbiedt de Commissie bepaalde plastic producten zonder te analyseren welke optie nu het best passend zou zijn.'

Packaging and Waste

Opvallende onderdelen van de Richtlijn zijn het afscheid nemen van de recentelijk herziene Packaging and Packaging Waste Directive met overeengekomen schema's voor grondstofplanning en voor afval.  Dit is bedoeld om de producenten de kosten van het afvalplastic te laten betalen en ook als incentive om minder vervuilende alternatieven voor deze producten te ontwikkelen, de haalbaarheid om het consumptiegedrag te veranderen en de mate waarin die al worden gedekt door bestaande EU-wetgeving. Maar er is geen indicatie gegeven hoe het consumentengedrag en de -educatie moet worden aangepakt want dit zijn de sleutelelementen voor de correcte afvoer van plastic afval. De verplichtingen voor de producenten om de kosten te dragen van afvalmanagement en clean-up plus de maatregelen om de bewustzijn te vergroten, zijn voor de Commissie gebaseerd op het principe van de vervuiler die betaalt, ervan uitgaand dat de producenten ‘plaatsvervangend verantwoordelijk' zijn voor afvalgedrag van consumenten.

Verkeerde timing 

"De timing is totaal verkeerd", vindt directeur Alexandre Dangis van EuPC. "Op het moment dat de Europese Commissie aan de industrie vraagt zich te committeren aan meer gebruik van recyclaat gaat de Commissie ook vragen bepaalde recyclebare producten in de ban te doen." Bovendien wordt het voorstel gesteund door een Impact Assessment dat vooral is gebaseerd op een onderzoek met de autorisatie van slechts één consultantskantoor dat door de Commissie wordt betaald en dat ook werkte voor anti-plastic lobby's.

Zorgvuldig onderzoeken 

De kunststofverwerkerskoepel zegt nu dat men alle documenten zorgvuldig zal onderzoeken, inclusief de samenvatting van de afgelopen voorjaar gepubliceerde publieke raadpleging om zorgvuldig te kunnen evalueren hoe de Commissie ondersteuning voor zijn voorstel ziet - en om meer informatie te leveren op de negatieve effecten die dit voorstel kan hebben op de industrie en het milieu. Het huidige voorstel wordt vergezeld door een nieuwe publieke raadpleging die open staat voor alle betrokkenen tot 23 juli 2018.  EuPC zal deelnemen aan de publieke raadpleging en noemt het voorstel in de huidige vorm ‘onacceptabel'.

Vooralsnog gaat het over een voorstel en de tekst is niet definitief. Het voorstel wordt nu naar het Parlement gestuurd en naar de ‘council for examination' om de trein vast aan het rijden te krijgen.  Men verwacht dat de uiteindelijk aanname van de Richtlijn in de tweede helft van 2019 zal plaatsvinden, maar de Commissie dringt nogal aan op spoed. Na de aanname van de Richtlijn hebben de lidstaten vervolgens twee jaar de tijd om de Richtlijn op nationaal niveau te implementeren.