In 2027 moet hij ingaan, de Nationale Circulaire Plastics Norm (NCPN), of bijmengnorm in de volksmond. Maar nog veel is onduidelijk. Voor welke productgroepen precies gaat dit gelden? Welke definitie van recyclaat wordt er gehanteerd? En hoe zit het met een Europees level playing field?

Al deze vragen zijn onlangs gesteld op het Nationaal Kunststof Congres in Zwolle - en hebben nog niet geleid tot duidelijke antwoorden. Een uitgebreid verslag van dit congres vindt u in Kunststof en Rubber 6, op pagina 28.

Ook de NRK ziet een aantal belangrijke knelpunten, zoals het ontbreken van een gelijk Europees speelveld voor Nederlandse verwerkers. De brancheorganisatie bevroeg haar leden over naar de mogelijke gevolgen van de norm. De resultaten geven geen volledig representatief beeld van de gehele kunststofverwerkende industrie in Nederland. De conclusies zijn daarom niet door te trekken naar de volledige markt, maar vormen eerder een basispunt voor verdere gesprekken over de norm en ondersteuningsmogelijkheden voor verwerkers.

Ongeveer de helft van de enquête-respondenten stond positief tegenover de uitvoerbaarheid van de norm voor hun bedrijf. Deze positieve reacties zijn echter wel gekoppeld aan twee grote aandachtspunten:

1. Er zijn grote zorgen onder verwerkers over de effecten van de norm op de concurrentiepositie van Nederlandse ten opzichte van buitenlandse verwerkers. De prijs en beschikbaarheid van niet-fossiele kunststoffen vormen een grote onzekere factor voor verwerkers omdat deze snel fluctueren en aanbod van en vraag naar niet-fossiele kunststoffen nog in ontwikkeling zijn. Producten van Nederlandse verwerkers kunnen dus duurder worden dan die van buitenlandse concurrenten. Wanneer de norm in 2027 alleen van toepassing is op de producten van Nederlandse verwerkers voor de Nederlandse markt verwachten alle geïnterviewde verwerkers een deel van hun klanten te verliezen aan buitenlandse concurrenten.

2. Verwerkers geven aan een grote afhankelijkheid te hebben van drop-in kunststoffen voor het behalen van de norm. Drop-in kunststoffen zijn kunststoffen uit chemisch recyclaat of biobased plastics met materiaaleisen gelijk aan virgin (primaire) fossiele plastics. Voor toepassingen waar mechanisch recyclaat niet aan de kwaliteitseisen voldoet wordt veel gekeken naar drop-ins als een mogelijke oplossing. De haalbaarheid van de norm hangt in grote mate af van de ontwikkelingen van de markt voor deze typen plastics.

Ondersteunende instrumenten

Om ondersteunende instrumenten voor verwerkers te identificeren bij de toepassing van (voor de verwerker) nieuwe, niet-fossiele materialen is gevraagd welke acties verwerkers moeten uitvoeren om deze materialen toe te passen. Dit heeft geleid tot de volgende lijst van acties en aanpassingen voor verwerkers:

• Zoeken naar leverancier met geschikt materiaal
• Meenemen van klant in een ontwikkeltraject
• Proeven draaien met nieuw materiaal
• Certificering in samenwerking met leveranciers
• Aanpassen van de productielijnen
• Investeringen in nieuw materieel
• Meer arbeid tijdens productieproces
• Langere doorspoeltijden of schoonmaakwerkzaamheden tussen productiecycli.

Al deze stappen vereisen aandacht, tijd en financiële middelen. Als verwerkers genoodzaakt worden om deze acties voor een aanzienlijk deel van hun productassortiment te doorlopen, zal dit aanzienlijke inspanningen vergen, waarbij mogelijk ondersteuning gewenst is. Voor de bovenstaande acties kan gezocht worden naar passende ondersteunende instrumenten. Hierover is de NRK onder meer in gesprek met de ministeries van IenW en EZK.