Duurzame materialen van goede kwaliteit blijken de ontbrekende schakel in de duurzame keten te zijn en zonder solide levering zou duurzame productie onhoudbaar kunnen worden, aldus Richard Sederman, directeur Strategie, fusies en overnames bij Essentra Components.

Tekst: Richard Sederman, directeur Strategie, fusies en overnames bij Essentra Components.
Dit artikel verscheen eerder in The engineer (www.theengineer.co.uk/unsustainable-issues-of-sustainable-manufacturers ) en is een redactionele bewerking.

Duurzaamheid staat in toenemende mate op de agenda van elke bestuurskamer. Gezamenlijk streeft de wereld van de maakindustrie en de industrie al enkele jaren, misschien wat stilletjes, naar een duurzamere toekomst. Maar recentelijk heeft dat streven een nieuw gevoel van urgentie gekregen.

Kruispunt

Merken in bijna elke grote sector hebben hun marketing-, inkoop-, productie- en zelfs schoonmaakteams opnieuw ingericht om ervoor te zorgen dat ze zo duurzaam mogelijk zijn. Maar onder het oppervlak levert de industrie een gevecht om de doelen te halen die zijn vastgesteld door hun eigen interne teams of de wetgeving. Want de de uitdaging in sommige sectoren is de toegang tot duurzame materialen. We staan nu op een kruispunt van wegen en oversteken blijkt lastig door het probleem van ‘niet genoeg voor iedereen'.

Duurzaam materiaal van goede kwaliteit, of het nu gaat om recyclaat of biologisch afbreekbare harsen, blijkt de ontbrekende schakel in de duurzame keten. Zonder adequate toelevering is duurzame productie mogelijk niet vol te houden.

Beschikbaarheid hoogwaardig recyclaat

De grootste uitdaging waar we momenteel voor staan is niet alleen kwantiteit, maar ook kwaliteit en consistentie binnen de toeleverketen. Onlangs hebben we een nieuw LPDE-assortiment op de markt gebracht, gemaakt van veertig procent gerecycled ‘post-consumer' plastic. Dit is op zich al een noemenswaardige stap voorwaarts. Hoewel we zo dicht mogelijk bij de honderd procent willen komen, is het moeilijk te garanderen dat een dergelijk cijfer kan worden bereikt en gehandhaafd. De uitdaging is dat het volume hoogwaardig recyclaat gewoon niet betrouwbaar beschikbaar is in de hoeveelheden die we nodig hebben om een consistent product te produceren - zonder de eigenschappen in gevaar te brengen.

Daarom proberen onze inkoopteams de aandacht te trekken van elke leverancier die ze maar kunnen vinden. Soms concurreren ze met andere fabrikanten om voldoende toelevering veilig te stellen en er zo voor te zorgen dat onze productie niet in de problemen komt en we onze duurzaamheidsambities kunnen realiseren.

Wankel evenwicht

Onder de huidige omstandigheden moet een wankel evenwicht worden gehandhaafd, dat voor bedrijven wereldwijd tot problemen begint te leiden. Als je te ver vooruit loopt, verlies je mogelijk klanten die nog niet klaar zijn om over te stappen. Te ver achterblijven kan betekenen dat je niet voldoet aan hetgeen wetgevers of de publieke opinie van je verwachten. En sta je in het midden dan is dat een compromis dat alleen kan worden bereikt met een consistente levering.

In werkelijkheid is de onderste helft van de toeleverketen niet in staat tot het niveau te komen bereiken dat duurzame productie wil bereiken. De manier waarop de huidige kunststofrecyclers werken is nog niet efficiënt genoeg om aan de vraag te voldoen. Dat heeft een verdere impact verderop in de keten.

Het rechtstreeks inzamelen van kunststoffen is een optie, maar leidt er vaak toe dat de kwaliteit van het product vaak van week tot week fluctueert. Een nieuwe schakel in de keten in de vorm van een tussenpersoon en distributeur, of een sterk verbeterd inzamel- en scheidingsplan, stelt leveranciers van recyclaat in staat leveringen week in week uit te garanderen. Maar het potentieel mag er dan zijn, de prikkel ontbreekt.

Gefragmenteerde keten

De toeleveringsketen van recyclaat wordt gedomineerd door kleine leveranciers die ofwel worstelen met de consistentie van inzamelaars ofwel niet in staat zijn om aan de vraag te voldoen. Wat we nog niet zien, maar in de loop van de tijd wel kan komen, is dat grote internationale leveranciers de kloof dichten. Het is een gefragmenteerde keten met grote spelers, die worstelen om een stimulans te vinden om hun bedrijfsmodellen te herstructureren.

Dit betekent dat traditionele toevoerroutes onvoldoende in staat zijn duurzame materialen te bemachtigen. Eigenlijk zouden de grotere spelers het voortouw moeten nemen en de deuren moeten afgaan - zeker vooral als ze zichzelf positioneren als verantwoordelijke bedrijven. Maar tot op heden heeft nog niemand aangeklopt.

Het simpele feit is dat fabrikanten duurzamer willen zijn, maar daarvoor mede afhankelijk zijn van de betrouwbare levering van consistente, hoogwaardige gerecyclede materialen. Pas en alleen als dat Utopia een feit is, kan 'echte' duurzaamheid doorgaan in het tempo dat fabrikanten, regelgevers en de publieke opinie eisen.

'Netto nul' toeleverketen

Als we verwachten dat de productie richting een ‘netto nul' toeleverketen zal evolueren, is dit een probleem dat zo snel mogelijk moet worden opgelost. Gebrek aan aanbod heeft ook gevolgen voor toekomstige innovatie. Automerken wereldwijd stellen bijvoorbeeld strenge interne normen aan het gebruik gerecycleerde materialen voor de productie van auto-onderdelen van soms wel minimaal tachtig procent. Om aan een dergelijke vraag te voldoen, is innovatie essentieel. Wat ook essentieel is, is een consistente toeleverketen. Want zonder dat komen toekomstige contracten en duurzaamheidsdoelstellingen eveneens in gevaar.